Voeren

Vroeger werd er veel met gerst gevoerd, vooral door de wedstrijdvliegers. Momenteel is daar zuiveringsmengeling voor in de plaats gekomen. Een licht verteerbaar voedsel wat vooral bij het uitwennen wordt gebruikt. DeTipplers zullen er niet gauw vet van worden. Daarnaast worden ook vele postduivenmengelingen gebruikt. Kant en klare uitgedokterde samenstellingen van diverse granen en zaden. Ook snoepzaad, rodivit, mineraalmengsel, grit en af en toe biergist over het voer gestrooid wordt niet vergeten. En iedere dag vers water, wat vanzelfsprekend is.

Eiwitarm voeren………

De laatste tijd hoor je nogal wat berichten omtrent het eiwitarm voeren in de vliegperiode. Over deze nieuwe trend in “duivenland”, de eiwitarme vliegmengelingen, zal ik proberen een zo objectief mogelijk beeld te geven van deze nieuwe beweging in de vliegduivensport.

De feiten.

In 1998 t/m 2000 introduceerden voerfabrikanten de volgende mengelingen: Garvo kwam uit met de Profi-line, waaronder de Profi-line 02, een koolhydraadrijk, vetrijk, eitwitarm vliegvoer. Na uitgebreid onderzoek en testen kwam deze lijn op de markt. Daarnaast kwam de Gaby Vandenabeele mengeling van Beyers uit. Nog vlak voor het vliegseizoen volgden in 1999 Versele Laga met de Gerry Plus mengeling. Daarna volgden Mariman met de Super Winner en vervolgens kwam Teurlings met een eiwitarme mengeling. Zo werkt het in de vliegsport. Daar is natuurlijk niets op tegen. De praktijk is echter, dat het hebben ervan nogal eens voorgaat, boven het deskundig uitproberen hiervan.

Geen peulvruchten.

Kijk ik naar de voerschema’s die daarbij gepresenteerd worden, dan zie ik enorme verschillen. Wat al deze mengelingen gemeen hebben zijn: veel koolhydraten, veel vetten, geen of praktisch geen peulvruchten. Het kreeg de naam “eiwitarme vliegmengeling”. Zijn er zoveel voordelen aan? Hebben we het al die jaren dan verkeerd gedaan?

Verrijking.

Naar mijn mening zijn de nieuwe voeders stuk voor stuk een verrijking voor de vliegduivensport, als je er maar mee weet om te gaan. Er werd al vele jaren echt te zwaar gevoerd, zowel voor de oude en helemaal bij de jongeduiven. Vooral in België waren de zware mengelingen niet weg te denken en dat is eigenlijk maar langzaam aan het veranderen. Duitsland bleek veel progressiever te zijn. Zij hebben de neiging nogal eens door te slaan naar de andere kant en menen dat erwten vergif zijn geworden en dat is naar mijn mening geheel onjuist. Peulvruchten, gegeven op het juiste moment, zijn geen vergif, integendeel!

Wat doen die eiwitarme voeders?

De naam zegt het al: er zit weinig eiwit in. Rond de 11 – 13% bij de meeste mengelingen. Het vetgehalte ligt wel hoog, zo ook het ruwvezelgehalte. De duiven lusten het erg graag en hebben snel weer honger. Ze trainen uitstekend op het voer en de liefhebber is enthousiast. Dan beginnen de vluchten. De eerste vluchten gaan nog wel goed, totdat er een onverwacht zware rotvlucht tussen zit. Er is dan behoefte aan eiwit en die zit niet in het voer. Des te lager het eiwitgehalte des te meer loop je de kans dat de benodigde aminozuren ontbreken. Er kan ineens behoefte aan peulvruchten ontstaan. Ze lopen te zoeken, te spitten in de gritbak. Er is een stofwisselingsprobleem en dan moet je onmiddellijk ingrijpen. Een paar handen peulvruchten doen dan vaak wonderen. Krap voeren met enkel en alleen een eiwitarme mengeling is haast onmogelijk. Ze hangen aan het draad als ze je zien. Ze eisen meer voer. Het is net als je zelf bij de Chinees eet. Je eet je helemaal klem en ’s avonds bij de koffie heb je al weer zin in een lekkere koek.

Het is dus onmogelijk alleen een dergelijk voer te geven. Allereerst heeft de duif behoefte aan alle essentiele aminozuren in de juiste verhouding, in een eitwitarme mengeling schiet dat snel te kort. Ze blijven zoeken en eten. Eiwitarmvoer alléén is daarom onzin.

In de tweede plaats is de verhouding calcium – fosfor in dergelijke mengelingen helemaal verkeerd. In een gewone mengeling met erwten is die verhouding 1 : 4 en in de eiwitarme mengelingen is deze verhouding veel minder. Dat betekent dat een duif per week ongeveer 1½  tot 2 gram goed opneembaar calcium tekort komt.

Wat kun je er wel mee?

De bestaande eiwitarme mengelingen zijn goed bruikbaar voor het tweede gedeelte van de week, omdat ze veel koolhydraten en vetten bevatten. Dat is de brandstof voor onderweg. Zo kan ik op het juiste moment pieken door de laatste dagen dan het bekende eitwitarme voer in te zetten. Ook is een dergelijke mengeling goed bruikbaar bij terugkeer van normaal verlopen vliegwedstrijden. Daarnaast heb ik een eiwitrijk voer nodig, voor de opbouw van de spieren etc. Dat moet een voer zijn met peulvruchten erin.

Eiwitarm vlak voor de vluchten prima, maar daarna weer de mengeling met de juiste verhouding! Probeer het uit en doe er uw voordeel mee!

J. Makkinga, met dank aan o.a. W. Mulder (Matador) en Garvo